Interview De Literaire Toerist. (Met gebruik van het woord ‘paradigma’!)
Als je voor je gaat slapen een mes onder je kussen legt…
*** Interview>
Wat is uw huidige gemoedstoestand?
Vol verwachting, in de veronderstelling dat alles er al is…
Waarover gaat het laatste boek dat u schreef?
Over mijn net verschenen roman Dan maak je maar zen, zegt de begenadigde actrice Rifka Lodeizen: ‘Een heerlijk verhaal van een alleenstaande metrovader in crisistijd. Waren alle mannen maar zo openhartig.’ De vermaarde regisseur Eddy Terstall zegt: ‘Aandoenlijk en geestig. Het is niet eenvoudig om man te zijn in 2014. Dit boek geeft nogal even wat voorbeelden daarvan.’ Kortom, je hebt een man, die raakt in een crisis, levert een strijd tegen het gehele universum, ontmoet hij een vrouw die, denkt hij, volkomen buiten zijn bereik ligt en dan beginnen zijn problemen pas echt. En dat dan grappig.
Zelf zie ik het boek als het moment van de waarheid in een volwassen mannenleven.
Welke plek op de wereld heeft u en uw werk het meest beïnvloed?
Zuid-Oost Azië en New York – ik ben daar veel en lang geweest voor m’n werk als journalist. In New York heb ik ook nog een aantal jaar gewoond. Beide plekken hebben me de ogen geopend, een ander perspectief gegeven, en me hard- en zachthandig geleerd dat het Nederlandse paradigma – hoe mooi ook – er maar één is. Maak maar eens de gebruikelijke directe Nederlandse grap in een keurig, welvarend, opgeleid en tot dan toe vrolijk Amerikaans dan wel Cambodjaans gezelschap…
Wie zijn uw (literaire) helden?
Hemingway, Kerouac, Sallinger.
Welke schrijver of welk boek wilt u nog eens nareizen?
Ik ben in Key West op het meest zuidelijke puntje van de USA, bij het huis van Hemingway geweest, en in de bars waar hij was in Cuba. Het eerste boek dat ik van hem las was het postuum uitgegeven The Garden of Eden. Daarna moest en zou ik de biografie over hem van Jeffrey Meyers lezen en al zijn andere boeken. Nog een keer precies op de plekken in Spanje en aan de Côte d’Azur zijn waar The Garden of Eden zich afspeelt – graag. Idem voor Down and out in Paris and Londen van George Orwell. Kerouac’s route door Amerika – een keer op de motor gedaan, morgen graag weer. Enzovoort…
Welke boeken leest u het liefst op reis?
The Power of Now van Eckhart Tolle – en romans die horen bij de betreffende locatie. Dat lukt niet altijd dus First They Killed My Father: A Daughter of Cambodia Remembers – van Loung Ung, lezen op Schiermonnikoog is ook goed te doen, voor zover dat verwoestende boek ooit ergens ‘te doen’ is…
Wat neemt u altijd mee in uw koffer?
In navolging van Jack Kerouac – waarvan ik, zo bleek net toen ik het opzocht, ten onrechte veronderstelde dat hij geen koffer had – heb ik er ook geen. Maar goed, reis licht zodat je altijd kan vluchten en altijd mee kan met de muziek blijft voor mij de leidraad. En in mijn tas zit altijd een potje Nivea.
Wat is uw ergste reiservaring?
Ik kwam in Colombo, Sri Lanka aan op de dag dat de langdurige burgeroorlog tussen de Tamils en de Singalezen explodeerde. Brandende huizen, doden op straat en een bevolking die (net als ik) in paniek op de laatste nog vertrekkende treinen in het station sprong. Minder was ook de paranoia die het antimalariamiddel Lariam veroorzaakte in Vietnam. Het land ging net zo’n beetje open voor toeristen. Ik was er aan het werk als journalist, zonder het juiste visum en daar ging ik een beetje teveel op door. Als je voor je gaat slapen een mes onder je kussen legt, een als knuppel te gebruiken bamboestok naast je bed zet en een gedetailleerde vluchtroute vanuit het centrum van Ho Chi Minhstad – naar de luchthaven uitstippelt ben je toch een beetje de weg kwijt, denk ik.
Wat is uw devies?
In the proximity of death, the whole concept of ownership stands revealed as ultimately meaningless. Ook wel bekend als: ‘Je kan het het niet meenemen’.