Het ene moment loopt alles op rolletjes, het volgende moment is zijn leven een grote puinhoop. Voor de ooit zo succesvolle journalist Kevin leek dit scenario een ver van zijn bed show, totdat zijn aangename leven met vrouw, kind en geld in Amsterdam-Zuid in een klap verdwijnt. Terwijl hij zijn zoontje ineens alleen probeert op te voeden (gelukkig een schat van een kind, dat dan wel weer) en met die paar kleine rotklussen net een ijsje voor hem kan kopen, zoekt hij zijn toevlucht in bizarre spirituele dansfeesten, drinkt Verlichtende Thee en spreekt met (inter)nationale zenmeesters.

Door zijn luchtige manier van schrijven, vol humor, zelfspot en herkenbare dialogen, wordt het verhaal niet te zwaar. En Gijs heeft – zei het indirect – dé tip voor elke man die ook aan de grond zit: behoud je gevoel voor humor, je trots en breek niet. Stop Dan maak je maar zen zeker in je strandtas, of geef ‘m cadeau aan je vent.

Jan Magazine

Als je voor je gaat slapen een mes onder je kussen legt…

*** Interview>

Wat is uw huidige gemoedstoestand?

Vol verwachting, in de veronderstelling dat alles er al is…

Waarover gaat het laatste boek dat u schreef?

Over mijn net verschenen roman Dan maak je maar zen,  zegt de begenadigde actrice Rifka Lodeizen: ‘Een heerlijk verhaal van een alleenstaande metrovader in crisistijd. Waren alle mannen maar zo openhartig.’ De vermaarde regisseur Eddy Terstall zegt: ‘Aandoenlijk en geestig. Het is niet eenvoudig om man te zijn in 2014. Dit boek geeft nogal even wat voorbeelden daarvan.’ Kortom, je hebt een man, die raakt in een crisis, levert een strijd tegen het gehele universum, ontmoet hij een vrouw die, denkt hij, volkomen buiten zijn bereik ligt en dan beginnen zijn problemen pas echt. En dat dan grappig.

Zelf zie ik het boek als het moment van de waarheid in een volwassen mannenleven.

Welke plek op de wereld heeft u en uw werk het meest beïnvloed?

Zuid-Oost Azië en New York – ik ben daar veel en lang geweest voor m’n werk als journalist. In New York heb ik ook nog een aantal jaar gewoond. Beide plekken hebben me de ogen geopend, een ander perspectief gegeven, en me hard- en zachthandig geleerd dat het Nederlandse paradigma – hoe mooi ook – er maar één is. Maak maar eens de gebruikelijke directe Nederlandse grap in een keurig, welvarend, opgeleid en tot dan toe vrolijk Amerikaans dan wel Cambodjaans gezelschap…

Wie zijn uw (literaire) helden?

Hemingway, Kerouac, Sallinger.

Welke schrijver of welk boek wilt u nog eens nareizen?

Ik ben in Key West op het meest zuidelijke puntje van de USA, bij het huis van Hemingway geweest, en in de bars waar hij was in Cuba. Het eerste boek dat ik van hem las was het postuum uitgegeven The Garden of Eden. Daarna moest en zou ik de biografie over hem van Jeffrey Meyers lezen en al zijn andere boeken. Nog een keer precies op de plekken in Spanje en aan de Côte d’Azur zijn waar The Garden of Eden zich afspeelt – graag. Idem voor Down and out in Paris and Londen van George Orwell. Kerouac’s route door Amerika – een keer op de motor gedaan, morgen graag weer. Enzovoort…

Welke boeken leest u het liefst op reis?

The Power of Now van Eckhart Tolle – en romans die horen bij de betreffende locatie. Dat lukt niet altijd dus First They Killed My Father: A Daughter of Cambodia Remembers – van Loung Ung, lezen op Schiermonnikoog is ook goed te doen, voor zover dat verwoestende boek ooit ergens ‘te doen’ is…

Wat neemt u altijd mee in uw koffer?

In navolging van Jack Kerouac – waarvan ik, zo bleek net toen ik het opzocht, ten onrechte veronderstelde dat hij geen koffer had – heb ik er ook geen. Maar goed, reis licht zodat je altijd kan vluchten en altijd mee kan met de muziek blijft voor mij de leidraad. En in mijn tas zit altijd een potje Nivea.

Wat is uw ergste reiservaring?

Ik kwam in Colombo, Sri Lanka aan op de dag dat de langdurige burgeroorlog tussen de Tamils en de Singalezen explodeerde. Brandende huizen, doden op straat en een bevolking die (net als ik) in paniek op de laatste nog vertrekkende treinen in het station sprong. Minder was ook de paranoia die het antimalariamiddel Lariam veroorzaakte in Vietnam. Het land ging net zo’n beetje open voor toeristen. Ik was er aan het werk als journalist, zonder het juiste visum en daar ging ik een beetje teveel op door. Als je voor je gaat slapen een mes onder je kussen legt, een als knuppel te gebruiken bamboestok naast je bed zet en een gedetailleerde vluchtroute vanuit het centrum van Ho Chi Minhstad – naar de luchthaven uitstippelt ben je toch een beetje de weg kwijt, denk ik.

Wat is uw devies?

In the proximity of death, the whole concept of ownership stands revealed as ultimately meaningless. Ook wel bekend als: ‘Je kan het het niet meenemen’.

Interview op De Literaire Toerist

’Ik lees en zie alles op het internet wat de Boeddha behelst en het gaat de eerste dagen reuze goed met m’n nieuwe levensbenadering. Niet de hele tijd van, ik voel dit en ik voel dat – dat weten we nou wel. Nee, aanpakken, goed doen, wees een licht. Ik heb m’n eigen mantra bedacht: ‘Dan komt alles goed’’.

Beetje bij beetje lijkt het leven van Kevin te veranderen in een mengeling van (economische) onzekerheden en spirituele houvast. Ooit was hij een succesvolle journalist, tegenwoordig probeert hij het hoofd boven water te houden door middel van vervelende bijbaantjes en af en toe een extraatje van de buren. Ondertussen is hij verantwoordelijk voor twee kinderen, zijn eigen zoontje Sam, en Sophie, de puberdochter van een overleden vriend van hem. Sophie is zeer getalenteerd en zou mogelijk naar een dure school in Engeland kunnen, alleen kost dit wel zeer veel geld.

Als Kevin op een dag Sam van school haalt, ontmoet hij Hannah, de moeder van Maarten. Maarten en Sam worden dikke vrienden, en Kevin begint langzaam steeds meer contact te zoeken met Hannah. Helaas door zijn gebrek aan geld kan hij haar niet mee uit vragen, en stiekem geneerd hij zich ook tegenover haar.

Kortom, zijn leven ligt overhoop en daarom zoekt hij zijn uitweg aan de spirituele kant. Zo loopt hij rond op verwarrende spirituele dansfeesten, en woont hij verschillende spirituele besprekingen bij. Ook praat hij met rijke topondernemers die hem eigenlijk alleen maar meer vragen brengen dan antwoorden.

Gijs de Swarte weet op een boeiende en zeker ook humoristische manier zijn karakters neer te zetten. Ondanks de vele personages in dit boek weet hij heel knap de schijnwerpers op de hoofdpersoon te houden. Veel aspecten in dit verhaal zullen voor de meeste mensen bekend voorkomen. Het leest goed door en is zeer van deze tijd. Een luchtig verhaal over een minder luchtig onderwerp.

ISBN 9789045204864 Paperback 280 pagina’s Karakter Uitgevers 2014

© Hélène (16 jaar), 22 juni 2014

Aranka van der Pol, schrijfster van het  grootse en meeslepende Een Idioot Groene Roadtrip

Gijs de Swarte – Dan maak je maar zen [Beoordeling ****]

Het land is in crisis en Kevin ook. Hoe de zielenroerselen van een man die aan de grond zit toch aimabel uitpakken.

Door: Anne Jongeling [Nu.nl boek]

Het lijkt erop dat de werdegang van Kevin, ooit een redelijk succesnummer in Amsterdam Zuid, is ingezet toen zijn huwelijk spaak liep en hij co-ouder werd van zoontje Sam.
Sedertdien glipt het comfortabele leven haakje voor haakje los. Het afbreken van materieel gemak, dat hij eerst voor lief nam, houdt gelijke tred met het afbrokkelen van zijn zelfvertrouwen. Want zo steekt de samenleving in elkaar, al is Kevin bepaald geen oppervlakkige materialist.

WONDERKINDEREN

Kevin behoudt zijn humor. En zijn trots. Hij breekt niet. En dat is mede dankzij zijn uit de hemel gezonden zoontje, dat hem nooit iets verwijt en die nooit ergens om vraagt. Net als het dertienjarige meisje Sophie, de dochter van vrienden voor wie hij de tijdelijke zorg krijgt. “Geeft niet”, zeggen de twee wonderkinderen steeds, al krijgen ze geen hippe cadeaus en kleren en ook al lijkt de begeerde schoolopleiding ver buiten de financiële bestedingsruimte. Heel bijzonder zijn ze, misschien wel een tikje té bijzonder, maar op deze manier kan de auteur wel de focus op de hoofdpersoon houden.

GIERIGE GOEROES

Als een rode draad loopt Kevins zieltogende carrière door het boek. Hij heeft interviews met opzwepende goeroes en mental coaches die hemelbestormende verhalen vertellen over het bestrijden van armoe en het verheffen van de ziel. Kevin zit met ze aan tafel en hoort ze aan over hun miljoenenkapitalen en hun generositeit, maar voor het lenen van een paar tientjes klopt hij aan bij de buren met hun louche café. Want die buren zijn geen mensen voor wie hij zich schaamt. Wel voor mensen als de mooie Hannah, een therapeute die hij zich niet kan veroorloven. Deze mix van Marilyn Monroe en Catherine Deneuve lijkt hem leuk te vinden, maar uit geldgebrek kan hij nog geen kop koffie met haar drinken. Die trots is enerzijds dom – hulpverleners die langskomen om zijn huurschuld te bespreken wijst hij de deur, daarna zit hij echt in de penarie – anderzijds is het een van de aspecten die Kevin als hoofdpersoon zo aimabel maken. Evenals die zenspeurtocht en die zelfhulpspreuken waarmee het boek is doorspekt. Kevin is niet van de boohoo, hij grijpt gewoon elk mogelijk middel aan om uit het dal te kruipen en ondertussen zijn waardigheid te behouden.

HERKENBAAR

Daardoor wordt Dan maak je maar zen een interessante, actuele roman over een personage dat onverhoopt aan de verkeerde zijde is beland. Het ene moment is zijn leven comfortabel, het volgende moment steekt hij over en lijkt opeens alles buiten bereik te zijn. Terwijl hij zich wel te midden van mensen beweegt die in de comfortzone zijn gebleven, waar de crisis en de schaarste en de bezuinigingen niet hebben toegeslagen. Wat zullen er veel mannen zich in Kevin herkennen.

– Beoordeling: ****