27 Jul

Alleenstaande, zorgende vaders woest aantrekkelijk voor vrouwen // Scheiden & Lijden

Alleenstaande, zorgende vaders woest aantrekkelijk voor vrouwen // Scheiden & Lijden

  • Door Dirkje van Bennekom op 14 juli 2014 om 10:51, in de categorie Scheiden & Lijden.

DanMaakJeMaarZenjpgAls je als man naar het park gaat en je wil aandacht van de dames, dan neem je het beste een hond, een boek of een kind mee.

Maar vooral dat laatste maakt dat vrouwen als een magneet aangetrokken worden.

‘Als alleenstaande man krijg je credits voor elke stap die je zet. Ook voor de dingen die bij een alleenstaande moeder als vanzelfsprekend worden ervaren……”

Aldus Gijs de Swarte die over zijn belevenissen als alleenstaande vader het boek ‘Dan maak je maar zen‘ schreef.

“Je wordt al snel als een leuke verantwoordelijke vader gezien. Zo’n blond mannetje voorop de fiets is voor veel vrouwen een teken dat jij geen bindingsangst hebt. Het laat zien dat jij je best doet, dat je gevoel hebt. De meest walgelijke vader is in de ogen van veel vrouwen toch zo’n man die er met de pet naar gooit, die niks met de kinderen doet.”

Door omstandigheden kwam zijn destijds 3-jarige zoon voornamelijk bij hem wonen. Gijs de Swarte ziet het alleenstaand ouderschap dan ook zeker niet als ideaal. De ondertitel van zijn boek is dan ook: ‘Vrouw weg, geld weg, crisis, de vrolijke kant van faliekant falen’.

Zelf is Gijs na zijn scheiding door allerlei fases gegaan. “Aan de overkant woonde een gelukkig stel dat het gezellig vond om elke zondag met elkaar te gaan fietsen. Ik haatte die mensen. Heb ze bijna gevraagd of ze het niet meer wilden doen. Zóveel geluk.”

14 Jul

Als alleenstaande vader krijg je credits voor wat bij een alleenstaande moeder als vanzelfsprekend wordt ervaren

krantenartikel met foto

De voordelen van alleenstaand vaderschap

door Daphne van Rossum

„Als alleenstaande man krijg je credits voor elke stap die je zet. Ook voor de dingen die bij een alleenstaande moeder als vanzelfsprekend worden ervaren.” Over zijn belevenissen als single papa schreef schrijver Gijs de Swarte (53) het hilarische boek Dan maak je maar zen.

Gijs de Swarte:
Gijs de Swarte: “”Zo’n blond mannetje voorop de fiets is voor veel vrouwen een teken dat jij geen bindingsangst hebt.””

„Toen mijn zoon Saul drie werd, ben ik gescheiden en door omstandigheden is hij in eerste instantie grotendeels bij mij komen te wonen”, vertelt de charmante krullenbol.

Hoewel het nooit de bedoeling was, had het zeker voordelen om alleenstaand te zijn. „Je wordt al snel als een leuke verantwoordelijke vader gezien. Zo’n blond mannetje voorop de fiets is voor veel vrouwen een teken dat jij geen bindingsangst hebt. Het laat zien dat jij je best doet, dat je gevoel hebt. De meest walgelijke vader is in de ogen van veel vrouwen toch zo’n man die er met de pet naar gooit, die niks met de kinderen doet.”

Te veel geluk

Niet dat Gijs de Swarte het alleenstaande vaderschap propageert. „Je staat natuurlijk niet bij de ambtenaar van de burgerlijke stand met het idee dat je gaat scheiden. Dat wil niemand, maar als je het doet dan is het verboden om een slechte relatie met je ex te hebben. Scheiden is al zwaar genoeg voor een kind. Als de ouders dan ook nog eens niet door één deur kunnen met elkaar is het voor het kind helemaal een hel. Ik wist zeker, dit ga ik nooit doen. En dan loop jij ineens met je driejarige en weet dat je dat gezin nooit meer aan hem kan geven. Dat is hartverscheurend.””

Zelf is hij na de scheiding door allerlei fases gegaan. „Aan de overkant woonde een gelukkig stel dat het gezellig vond om elke zondag met elkaar te gaan fietsen. Ik haatte die mensen. Heb ze bijna gevraagd of ze het niet meer wilden doen. Zóveel geluk.”

Net als hoofdpersoon Kevin in het boek had Gijs de Swarte ook last van de crisis en geen cent meer te makken. Dat maakte alles er niet beter op. Uiteindelijk vindt hij in het spirituele circuit een oplossing voor zijn problemen. „Ik zat op de fiets naar Marken na te denken over een boek van Eckhard Tolle, dat ging over de kracht van het nu en dacht ’dat is het’. Het verleden sleep je mee, er zit veel geluk in maar als je gedachten daarover ellendig zijn dan heb je ze niet meer nodig. In de toekomst is alles onzeker, behalve het feit dat je dood gaat. Aan allebei kun je niks meer doen. Daarom ben ik in het nu gaan leven, sindsdien voel ik me veel beter.”

Bij zijn vrienden van de voetbalclub hoeft hij met dit soort verhalen niet aan te komen. „Dan zeggen ze ’houd je mond en ga bier halen’, maar ze hebben wel erg gelachen om het boek.”

En hebben zijn avonturen als knappe alleenstaande vader nog geleid tot wat bestendigs? „Ik heb mijn huidige vriendin ontmoet op het schoolplein. Dat is toch net een na de pauze, deel twee, waarin de hoofdrolspelers zelf volwassen zijn geworden. Zij was ook single. Ik heb haar voorgesteld dat onze zoontjes eens samen konden spelen.”

 

04 Jul

Jan Magazine ‘Stop het zeker in je strandtas of geef ‘m cadeau aan je vent!’

Het ene moment loopt alles op rolletjes, het volgende moment is zijn leven een grote puinhoop. Voor de ooit zo succesvolle journalist Kevin leek dit scenario een ver van zijn bed show, totdat zijn aangename leven met vrouw, kind en geld in Amsterdam-Zuid in een klap verdwijnt. Terwijl hij zijn zoontje ineens alleen probeert op te voeden (gelukkig een schat van een kind, dat dan wel weer) en met die paar kleine rotklussen net een ijsje voor hem kan kopen, zoekt hij zijn toevlucht in bizarre spirituele dansfeesten, drinkt Verlichtende Thee en spreekt met (inter)nationale zenmeesters.

Door zijn luchtige manier van schrijven, vol humor, zelfspot en herkenbare dialogen, wordt het verhaal niet te zwaar. En Gijs heeft – zei het indirect – dé tip voor elke man die ook aan de grond zit: behoud je gevoel voor humor, je trots en breek niet. Stop Dan maak je maar zen zeker in je strandtas, of geef ‘m cadeau aan je vent.

Jan Magazine

02 Jul

Interview De Literaire Toerist. (Met gebruik van het woord ‘paradigma’!)

Als je voor je gaat slapen een mes onder je kussen legt…

*** Interview>

Wat is uw huidige gemoedstoestand?

Vol verwachting, in de veronderstelling dat alles er al is…

Waarover gaat het laatste boek dat u schreef?

Over mijn net verschenen roman Dan maak je maar zen,  zegt de begenadigde actrice Rifka Lodeizen: ‘Een heerlijk verhaal van een alleenstaande metrovader in crisistijd. Waren alle mannen maar zo openhartig.’ De vermaarde regisseur Eddy Terstall zegt: ‘Aandoenlijk en geestig. Het is niet eenvoudig om man te zijn in 2014. Dit boek geeft nogal even wat voorbeelden daarvan.’ Kortom, je hebt een man, die raakt in een crisis, levert een strijd tegen het gehele universum, ontmoet hij een vrouw die, denkt hij, volkomen buiten zijn bereik ligt en dan beginnen zijn problemen pas echt. En dat dan grappig.

Zelf zie ik het boek als het moment van de waarheid in een volwassen mannenleven.

Welke plek op de wereld heeft u en uw werk het meest beïnvloed?

Zuid-Oost Azië en New York – ik ben daar veel en lang geweest voor m’n werk als journalist. In New York heb ik ook nog een aantal jaar gewoond. Beide plekken hebben me de ogen geopend, een ander perspectief gegeven, en me hard- en zachthandig geleerd dat het Nederlandse paradigma – hoe mooi ook – er maar één is. Maak maar eens de gebruikelijke directe Nederlandse grap in een keurig, welvarend, opgeleid en tot dan toe vrolijk Amerikaans dan wel Cambodjaans gezelschap…

Wie zijn uw (literaire) helden?

Hemingway, Kerouac, Sallinger.

Welke schrijver of welk boek wilt u nog eens nareizen?

Ik ben in Key West op het meest zuidelijke puntje van de USA, bij het huis van Hemingway geweest, en in de bars waar hij was in Cuba. Het eerste boek dat ik van hem las was het postuum uitgegeven The Garden of Eden. Daarna moest en zou ik de biografie over hem van Jeffrey Meyers lezen en al zijn andere boeken. Nog een keer precies op de plekken in Spanje en aan de Côte d’Azur zijn waar The Garden of Eden zich afspeelt – graag. Idem voor Down and out in Paris and Londen van George Orwell. Kerouac’s route door Amerika – een keer op de motor gedaan, morgen graag weer. Enzovoort…

Welke boeken leest u het liefst op reis?

The Power of Now van Eckhart Tolle – en romans die horen bij de betreffende locatie. Dat lukt niet altijd dus First They Killed My Father: A Daughter of Cambodia Remembers – van Loung Ung, lezen op Schiermonnikoog is ook goed te doen, voor zover dat verwoestende boek ooit ergens ‘te doen’ is…

Wat neemt u altijd mee in uw koffer?

In navolging van Jack Kerouac – waarvan ik, zo bleek net toen ik het opzocht, ten onrechte veronderstelde dat hij geen koffer had – heb ik er ook geen. Maar goed, reis licht zodat je altijd kan vluchten en altijd mee kan met de muziek blijft voor mij de leidraad. En in mijn tas zit altijd een potje Nivea.

Wat is uw ergste reiservaring?

Ik kwam in Colombo, Sri Lanka aan op de dag dat de langdurige burgeroorlog tussen de Tamils en de Singalezen explodeerde. Brandende huizen, doden op straat en een bevolking die (net als ik) in paniek op de laatste nog vertrekkende treinen in het station sprong. Minder was ook de paranoia die het antimalariamiddel Lariam veroorzaakte in Vietnam. Het land ging net zo’n beetje open voor toeristen. Ik was er aan het werk als journalist, zonder het juiste visum en daar ging ik een beetje teveel op door. Als je voor je gaat slapen een mes onder je kussen legt, een als knuppel te gebruiken bamboestok naast je bed zet en een gedetailleerde vluchtroute vanuit het centrum van Ho Chi Minhstad – naar de luchthaven uitstippelt ben je toch een beetje de weg kwijt, denk ik.

Wat is uw devies?

In the proximity of death, the whole concept of ownership stands revealed as ultimately meaningless. Ook wel bekend als: ‘Je kan het het niet meenemen’.

Interview op De Literaire Toerist

Dan Maak Je Maar Zen